Almost the End

Vandaag een dag niks. Nou ja, niks.... niet veel is de betere bewoording. Ik had gister op google maps gezien dat er een of andere oude oorlogsruïne te zien moest zijn. Moen Kystfort genaamd. Ik opende de jacht rond het middag uur. Was 2,5 km hier vandaan. In de ochtend nog droog kunnen ontbijten aan het zadel van Jolly. Kroop weer terug mijn opvouwbare hotelkamer in toen het begon te regenen en besloot nog wat filmpjes te kijken op de tablet. Filmpjes die ik had gemaakt met de actioncam. Het getik van de regen op mijn tent maakte me slaperig en ik doezelde heerlijk weg. Wat extra slaap kon geen kwaad na een korte nacht die er aan zit te komen.
Ik loop nog even naar de camping winkel die wegens succes de deur sinds gisteravond nog steeds gesloten heeft. Open tot 17:00 uur? Mmmm of niet.
We verlaten de camping opzoek naar het fort en zeg tegen Rateplan dat hij goed op mijn tent moet letten. Ondanks de zoektocht door een paadje onder Rhododedron door is het fort verstopt en niet te vinden. Helaas. Het Setsedal zou ook nog kunnen, maar is weer een heel eind Noorderlijker. En het weer slaat hier van uur tot uur om. Bij de supermarkt gister zag ik een soort Italiaanse pizzaria liggen leek het. Ik besloot even binnen te kijken. Een lunchroom bleek hier het succes te zijn. Dat kwam als geroepen.
Zometeen nog even de supermarkt binnen en misschien nog even de zee in op de camping of het zwembad? Niet dat het zo warm is hier. Maar ik moet iets om de tijd te doden.
Mijn mede camping genoten zijn zich van nog geen kwaad bewust dat ze morgenvroeg door Jolly gewekt worden. Maja, krijgen ze ervan met hun kinderen die tot laat in de avond kabaal blijven maken.
In een van de hutjes naast/achter mij zit een gezin. De oma, of in elk geval een oudere dame zit regelmatig onder de overkapping, bijna zonder te bewegen, een sigarettje te roken. Het ziet er bijna zielig uit. Ik hoor haar soms flink hoesten en toen ik mijn motorpak aantrok kwam er nog een flinke roggel uit haar keel.... gezondheid mevrouw...
Ze ziet er niet uit alsof ze van haar vakantie geniet. Maar oke. Moet ze zelf weten. Dan ben je in een land als Noorwegen en zit je de hele dag op een camping..... hoe dan? Of zullen zij vrijdagmorgen misschien ook de boot hebben? Je hebt al snel een oordeel over iets wat je ziet merk ik. Maar een oordeel hoeft nog niet de waarheid te zijn natuurlijk. Misschien rookt ze om medische redenen? Weet ik veel?
Opzich ook leuk: een dagje mensen kijken en verzinnen wat ze tegen elkaar zeggen of wat ze aan het doen zijn of zouden denken. Heel amusant.
Onderweg opzoek naar het fort kwamen we nog langs een paardenwei. Ik voelde de teugels naar links trekken. Nee Jolly, rechtdoor jong🤠.

Ik merk trouwens dat ik begin te halusineren. Voordat ik bij de camping ben rij ik langs een grasveld waar graszoden geoogst worden.... uhm... inderdaad. In Noorwegen ja. Ik moest ook 2 keer kijken. Nou ja, een grasveldje was dit dan.
Vanochtend heb ik ook nog het antwoord gevonden op de vraag van Olav (de biker op de berg en vader van Bjorn en Michael) hij vroeg wat Nederland exporteerde. Nou, dat zijn dus Bramen. Nooit geweten tot nu.

Terug op de camping nog maar even gezond doen. Mijn buren doen gezellig mee als ik de klanken hoor van het openen van een blikje. Dat zal vast een hopsalade uit blik zijn. Soort Smoothie aangelengd met alcohol😅

Ik relax deze middag een beetje en klooi nog wat aan met mijn film materiaal. Als een echte Steven Spielberg knip en plak ik er lustig op los met een app die ik heb gevonden. Ik moet toch nog steeds lachen om die schapen langs de weg. Ook een meeuw die over vliegt moet hard lachen en verteld wat hij zag aan de andere meeuwen die nog harder mee lachen. De resultaten zijn terug te zien in de foto's die ik er vandaag op gezet heb🤣🤣🤣🤣🤣🐑🚜😂😂😂😂😂🤣🤣

Verder gaat de pot vanavond hetzelfde schaften als gister. En zorg ik dat ik optijd gedoucht heb zodat het pasje terug kan naar de receptie. Die zal morgenvroeg nog wel dicht zijn. Ik ontvang nog wat Noorse kronen terug die ik alleen morgen nog kan uitgeven op de boot denk ik.
Met de laatste Noorse kronen in mijn broekzak en motorlaarzen aan wandel ik over de houten pier/vlonder naar de rots waar ik gister zat. Dit klinkt nu steeds meer als een cowboy🤠 Het begint nu langzaam af te koelen en het zee water word weer vloed. Al is het verschil met onze zee qua getijden een stuk kleiner.
Morgen weer wat km maken. Niet letterlijk maken, maar afleggen. Eind stop Noord-Duitsland. Mik op voorbij de Elbe. Maar dat zien we nog wel.
Schijnbaar zitten er hier wel veel krabben. Kinderen hadden een grote jongen gevangen die volgens mij de pan in gaat. Zittend hier, loopt een moeder met haar kroost door de zee en zien schijnbaar ook nog een krab.
Ik ben blij dat ik niet de zee in ben geweest, dan had ik geen tenen meer over.