Dag 5: Hommelvik - Mardalsfossen

Het was een koude nacht in Hommelvik. Als een verkleumde Eskimo kruip ik soepel de tent uit om snel het kampvuur nieuw leven in te blazen. Doordat het lang licht blijft hier sliep ik licht en laat. Om 4:30 uur wakker en toen was het al, of nog steeds, licht buiten. Toch te vroeg om op te staan vond ik. Het water van het meer voelt zelfs warm aan. En nee, dat komt niet door mij😂. Een ontbijt is wel verdiend en ik maak koffie. Koffie verkeerd. Bruiswater koken en daar koffie van zetten behoord tot de categorie kansloos. Bah bah. In de winkel nog zo opgelet dat ik geen bruiswater zou pakken. Ach ja.... als dat alles is...😂 toch maar motivatie zien te houden. Niet dat dat anders niet lukt hier op het bankje in de zon. Mijn tent droogt nog even in de zon voordat ik hem bij elkaar vouw. En zometeen rustig naar Trondheim.
Al was dit wel een hele mooie plek. Vanavond gebruik ik wel het aluminium isolatie matje onder het luchtmatras. Had niet gedacht dat het zo koud zou worden. Maar van de andere kant: Trondheim ligt natuurlijk wel aardig Noordelijk. Had ik ook wel kunnen bedenken....moed houden. Ik verwacht dat ik het ook nog wel warmer krijg tijdens de vakantie. Zolang dat maar van de zon is teken ik ervoor.
De reis verloopt voorspoedig en ik moet iets van bezigheidstherapie verzinnen. In het ergste geval kom ik te vroeg thuis🤔 en de route gaat na vandaag ook weer Zuidelijker😭
Zometeen maar eens kijken of mijn reisgenoot mijn spieren wat los kan masseren. Een motor is een niet te missen reisgenoot. Niet alleen een vervoermiddel, maar ook Psycholoog, fysio therapeut, gezelschap, relax stoel, droogrek, scheerspiegel en uiteraard tot zover ook zeer trouw en dapper. Dit bevalt mij wel.

We rijden naar Trondheim en bezoeken de beruchte kerk. Allemachtig wat een ding is dat zeg. En hoe krijg je verzonnen om zo'n gebouw vanuit een geloof op te zetten? Dat is geen 10tjes werk meer hoor. Een kerk bouwen, oke. Maar zo'n half kasteel. Het bestaat niet dat je die investering ooit terug verdiend. En dan zei Olav gister nog dat Noorwegen vroeger arm was. Ja ja, na het bouwen van die kerk wel ja. Soms kun je dingen niet meer aan elkaar rijmen dat ziekenhuizen failliet gaan en dergelijke oude gebouwen behouden blijven. Ja, het is bijzonder om te zien, dat wel. Maar toch. Ik loop nog wat over het kerkhof en besef dat hier allemaal mensen liggen met een eigen verhaal. Ook een bizarre gedachten. Grote kans dat ik ook ooit onder zo'n steen beland. Niet hier. Maar oke.
De rit gaat verder. We slingeren door het centrum van Trondheim waar het griezelig druk begint te worden. Tomtom stuurt mij een kant op waar ik eerst mijn bedenkingen bij had. Deze weg leidde naar een uitzichtspunt over Trondheim. Een gids staat in het Duits te vertellen en ik luister aandachtig. Het eilandje was vroeger een gevangenis.
Ik had mijn trui inmiddels uitgedaan. Maar het was toch weer frisser dan verwacht.
De weg langs de kust is werkelijk prachtig. Alleen maar bochten. En geen verkeer. Diegene die deze weg bedacht heeft verdiend een doos lintjes. Wat een held. Verder helpt de fyio therapie massage aardig. Mijn reisgenoot heeft de hulp in geschakeld van de reisbegeleider waardoor we wat gravelpaden krijgen. Het gehobbel zorgt ervoor dat de spieren lekker los trillen. Na de koffie gaat de regen jas aan tegen de kou en bekijk ik waar we heen rijden.

Ik ben van plan niet helemaal door te rijden tot aan de waterval en wilde vandaag eerder stoppen. Tom stuurt ons weer een gravelpad op wat prima te doen was. Vandaag geen rendieren of koeien, maar wel schapen langs de weg.

Onderweg moet ik nog met een pontje over. Net gemist. Het wachten kwam mij goed uit. In de zon even de ogen dicht maken was erg prettig. Er komen nog 2 motor rijders aan die met de boot mee moeten. Hun fietsen zien er erg smerig uit. Ik informeerde op mijn beste Duits waar zij geweest waren. Ze kwamen uit Finland en Zweden. Veel regen gehad daar.

Nadat ik mijn reisgenoot voor de laatste keer vandaag vol laat lopen slingeren we verder op jacht naar een slaap plek. Die is lastig te vinden aan het water. Op de navi zag het er kansrijker uit. De bergwanden maken de plekken ongeschikt. Enige beschutting was wel gewenst. Tot 5 keer toe dalen we over stijle losse gravelpaden naar beneden om weer om te keren. Ik kreeg het nu wel warm, maar niet van het weer. Gelukkig is Jolly Jumper gemaakt voor dit werk. Een feest beest die zich prima vermaakt hier in de Noorse natuur. Op een van de paden lagen 2 schapen half op de weg. Die bleven dood leuk liggen. Lamme beesten....🐑 we rijden verder. Krijgen nog wat tunnels en naderen de mega waterval Mardalsfossen. Een bezienswaardigheid waar ik mij morgen pas aan wil vergapen. En Bingo. Ik heb beet. Een parkeer haventje rechts van de weg riep mij naar zich toe. Stookplaats✔, beschutting ✔, zachte ondergrond✔, uitzicht✔, parkeer gelegenheid voor de reisgenoot✔. Top. Iedereen weer blij. Het is 18:00 geweest. Snel tent opzetten, eten koken en hout sprokkelen. Als een echte Bear Grills baan ik mij een weg door het struik gewas op jacht naar hout en grijp wat ik grijpen kan. Alles wat ik vind gaat mee terug naar het kamp. Lap boomschors kan handig zijn om het vuurtje aan te maken. Ik ga ook deze avond weer omkrijgen denk ik.

Wat de natuur trouwens betreft. Ook hier groeit Heermoes. En eigenlijk al het onkruid wat we thuis ook hebben. Opvallend is dat de berken hier veel te lijden hebben van de droogte.

Morgen heb ik een uitdaging. Mijn ontbijt is op. Misschien nog een ontbijtkoek reepje, maar dat is het dan. Winkels liggen hier niet op elke hoek van de straat. Ik ga zien wat ik vind.
Morgen wil ik de helft van de route rijden. Goede 200 km en zaterdag de rest zodat ik zondag in Jostedalsbreen de hike kan maken op de gletsjer. Nu nog even genieten van het kampvuur