Dag 6: De waterval

Klingklonkje klinge linge ling..... het waren de bellen van de kudde schapen die mij wekte om 5:50. Pal langs mijn tent: Meehhhhh. Gelukkig wel oke geslapen. Op de achtergrond kletterd een waterval van de berg. Ook dit plekje kan weer de stempel mooi krijgen. Na een genoegelijke avond bij de openhaard waar eigenlijk alleen nog de gluhwein en het berenvel ontbrak gaan we zo het kamp opbreken, kleinigheidje eten en dan door naar de waterval van Mardalsfossen. De tweede grootste van Noorwegen. We gaan het zien.

Met mijn koffie verkeerd tuur ik in de verte in de richting van de waterval. Het bovenste deel is inmiddels gehuld in mist.

Aangekomen bij de hike naar de waterval. 45 minuten lopen. Ik ben om 8:30 uur de enige geïnteresseerde. Het weer klaart op en besluit voor de hike mijn motorkleding uit te doen. De helm sjouw ik mee, die krijg ik niet in mijn koffers weg gepropt. Maar goed dat het rantsoen zo goed als op is😂 heb ik plek in de koffers.
Ik ontdek de rijke historie van het gebied. De Elm, of te wel Iep (Ulmus) is hier veel te vinden. De schors werd vroeger gebruikt voor brood en vee voer toen de tijden slecht waren. Ook Hazelaars waren populair hier voor de handel en consumptie.

Ojee... ik ben bij de waterval. Waanzinnig gaaf. Alleen houd het pad op en ben ik nog niet op het hoogste punt. Wat zou er aan het begin te zien zijn boven. Ik kijk rond in opdracht van het stemmetje in mijn hoofd. Toe dan, ga verder, je bent er bijna😈 Ik luister naar mijn geweten😇 en besluit nog een paar stappen verder te zetten. Elke meter is er op dit moment 1🤠
De Bear Grills in mij is weer wakker en met gevaar voor eigen leven kruip ik op handen en voeten verder. Wat een geweld. Ik had besloten mijn helm bij het normale pad achter te laten als herkenningspunt. Van verhalen uit mijn verleden wist ik dat een kruimelspoor van brood niet van succes verzekerd was😂
Verder kom ik onderweg nog Carex tegen. Een siergrasje wat wij in Nederland in tuinen wel eens aanplanten. Deze groeit in het wild in deze rotstuin. Als je er over nadenkt wel bizar hoe wij ons best doen om leuke tuinen te maken en te onderhouden terwijl als je de natuur zijn gang laat gaan er ook mooie dingen ontstaan voor low budget😯

Nog onder de indruk van de waterval ga ik verder. De kiosk is nog dicht. Dus ik eet nog een kleinigheid bestaand uit Tuc koekjes en de laatste slok bruiswater tik ik achterover. 36 km verder zit een supermarkt waar ik besluit nieuwe proviant in te slaan en op dat moment ook even te lunchen. Ik zet mijn koffie automaat aan en proef de heerlijke smaak van gewoon water. 5 liter is genoeg voor mijn camelbag, drinkfles en thermofles te vullen. Vanavond mijn mini bbq testen en bratwurst essen ohne pomes. Morgen pasta voor 2 dagen denm ik. De kracht van eenvoud: op een parkeerplaats van de supermarkt je lunch maken😁

Liefkozend geef ik mijn reisgenoot onder het rijden klopjes op zijn tank en complimenteer hem met zijn gedrag en trouwheid. Jaaaa, de relatie tussen de man en zijn motor is een bijzondere. Niet te beschrijven is de juiste beschrijving. Deze intieme band komt nog uit de oertijd waar de prins op zijn paard reed. Nu wil ik niet zeggen dat mijn motor een paard is, maar het komt in de richting. Hij is in elk geval wit. Nou ja, was wit. Nu is hij meer met vlekjes. Net een schimmel🤠.
De weg gaat via de 660. Hoe toevallig: mijn reisgenoot is ook een 660. Dit staat voor het aantal cc. 48 pk. Meer dan genoeg om hier bepakt rond te klauteren.

We draaien de 64 op. Een zwarte Mercedes van rechts let totaal niet op. Ik zag de bui hangen en slalom er lachend omheen. In de spiegel zie ik de bestuurder nog staan kijken van wat was dat nou weer🤔 Er volgen nog enkele geweldige bochten. Totdat ik plots bruine borden zie. Geiranger en Trollstigen. He? Nu al? Zaten die in de route van vandaag? Met dit schitterende weer? Ja dus. Ik ben meteen wakker. We naderen de Trollstigen. Dit jaar in de andere richting dan vorig jaar. De haarspelden naar boven toe. Nog kippenvel als ik dit schrijf. Even een pauze boven. Luisterend naar de stemmen in mijn hoofd besluit ik eens niet normaal te doen en weer dezelfde weg terug naar onder te rijden om vervolgens weer naar boven terug te rijden. Slingerend tussen die .... campers door.

Werd het nog spannend? Jazeker.... ik kwam aan bij het begin van de Trollstigen. Enthousiast van top tot teen nog snel wat foto's en op naar boven. Motor op contact, lampjes gaan aan, start knop gaat in..... het bleef stil..... he? Wat nu dan? Klopt, zijstandaard staat uit, maar wel in zijn vrij.... zou er iets zijn met een sensor? Oke. Hoofdkoel houden. In mijn enthousiasme had ik schijnbaar de dodemansknop omgezet perongeluk. Zucht. Leuke reisgenoot die je soms even fopt.

Nog een foto van een Troll en verder. Het werd weer tijd om het diner van mijn reisgenoot te serveren. Zijn tank begon wat te knorren. 13 liter en hij is weer rady to go. We nemen nog een veerbootje waarna het tijd word om een kampeer plek te scoren. En wat voor een. Ik had via de reisleider begrepen dat er een watertje moest zijn, nog voor de Geiranger inzicht was. We rijden langs het water zoekend naar een plekje. Daar een, hier een, die is ook mooi, bezet, no camping.... einde meer. Hup, terug dan. En daar is ons plekje. Ik begin weer alles af te vinken. Deze voldoet. Omdat het vanavond bbq avond moest worden had ik dus wat hout nodig. Daar maar eens mee beginnen. Meestal zit er wel wat kreupel hout om of in bomen. En natuurlijk, mijn hoveniersneus laat mij niet in de steek. De eerste boom begin ik leeg te snoeien. Daarboven nog een tak, nog een en voor ik het weet zit ik een meter of 3 hoog takken te plukken. Straks niet vergeten naam en adres te vragen van de eigenaar van die boom. Even de rekening sturen anders moet ik op een houtje gaan bijten....
Na de arbeid tent opzetten, zwembroek aan en tijd voor een, nou ja, plons werd het niet. Meer pootje baden en nat spetteren. Wat is dit water koud.😱 gevoelstemperatuur 2 cm 😂
Snel eruit. Maar toch fris je hier lekker van op na een paar dagen niet meer douchen🤢
Nog even wat frisse deo op doen.... hmmm spuitbus hield op, maar erzat nog wel vloeistof in. Alsof ik niet anders gewend ben pak ik de eerste best grasspriet en prik het gat weer open.

Nu de bbq nog in elkaar zetten... hoe moest dat ook alweer? Oja.
Vuurtje maken en worstjes grillen. Met een lach van oor tot oor vul ik mijn maag en maak daarbij geluiden die nog even extra benadrukken hoe lekker dit smaakt🤤 nu is het nog kunst om mijn waterschoenen en zwembroek droog te krijgen. Daar is het kampvuur weer goed voor. Bed is alweer klaar, ontbijt heb ik bij me. Wat willen we nog meer? Uhm. Wat meer batterij zou wel fijn zijn. Met moeite krijg ik onderweg de telefoon bijgeladen en de powerbank. Mijn helm en camera worden al lastiger om op te laden. Maja, wat heeft nu de prioriteit?
Een trui aan trekken tegen de kou. Het koelt aardig af nu de zon achter de bergen zakt.
Al met al een leuk dagje om weer opstap te zijn geweest. 250 km gehobbelt in ong. 4 uurtjes. Morgen door naar Jostedalsbreen en informeren naar de hike op de gletsjer.