Noors-Limburg😅

Na het douche durft Monseigneur "Frans" een praatje te komen maken. Hij loopt weer na mijn motor en staat hem te bewonderen. Met handen en voeten en google translate kunnen we elkaar begrijpen. Al is de taal van bikers onderling altijd wel te begrijpen. In het dagelijks leven doet hij iets in de commerciële wereld met telefoons. Deze BMW is van 2017 en heeft hij nu 34.000 km mee gereden. Vorig jaar is hij met zijn vrouw naar de Noordkaap geweest in 4 weken en hebben ze slechts 5 keer een hut gebruikt om te bivakeren. Hij en zijn vrouw zijn wel van luxe camperen met hun verwarming in de tent. Ze komen trouwens uit een plaatsje iets boven Toulouse en hij heeft nog een lichtere motor. Ook BMW. 100 gs

Corsica is dan wel duur, maar volgens hem een geweldig land voor mijn motor om daar te rijden. Zij zijn al op Trolltunga geweest. Hij vond de weg smal en de hike naar boven en terug pittig. Maar mooi. Je kunt met de motor naar boven, tent opzetten en dan naar boven hike. We gaan het zien.
Jostedalsbreen zelf is hij niet zo onder de indruk van en geeft aan dat het redelijk duur is. Toch mooi dat als je elkaar eigenlijk niet verstaat wel snapt als iemand zegt dat iets goed of minder is.
Hij laat me nog zien hoe hij zijn motor bepakt voor hun 2e. Wat een pakezel die fiets.
Verder zegt hij dat er nog regen komt deze week. Tja, ook dat gaan we zien. Ik vertel hem nog over Mardalsfossen. Hij kende dit nog niet, maar had wel interesse. Ik zou zo tickets kunnen verkopen..😂
We hebben het over hoe mooi de hobby is, hoe fijn bochten zijn, en dat ik nog jong ben en dus nog veel tijd heb om overal naar toe te gaan. Dat zal ik thuis eens zeggen. Niet dat ik jong ben, maar van die tijd klonk wel goed moet ik zeggen.
Verder kijkt hij nog naar mijn kentekenplaat en snapt precies wat ik hier kom doen: a.... Hollanda is flat.....no nice bike driving. Net als Frankrijk. In Frankrijk zijn veel politie controles. De Alpen en Pyreneën zijn wel mooi. Maar verder is het er een drama.

Halverwege de nacht word ik weer wakker van de kou. Het liggen gaat nu redelijk. Maar de kou is niet prettig. Ik besluit als een halve Robinson alles te gebruiken wat ik kan verzinnen om dit te overleven. Sokken aan en muts op. Maar ook kleding stukken in mij slaapzak erbij proppen. De lucht tussen de kleding zal namelijk nog extra isoleren en ik heb morgenvroeg warme kleren.
Een mini ontbijt en warme koffie moet ik het even op volhouden tot dat ik een winkel vind die open is. Pasta heb ik gelukkig nog. Maar een degelijk ontbijt mist mijn buik wel. Even de gedachten maar op wat anders zoals tent afbreken en slurp nog even aan mijn hete koffie die snel afkoelt door mijn koude handen. Zo is ooit de ijskoffie ontstaan denk ik😯

Het avontuur gaat verder. We volgen de 604 terug en bewaren de hike op de gletsjer voor een andere keer. Zoals ik gister al met "Frans" besprak: het is hier overal mooi om te rijden. En zeker met dit weer. Bij de brug en het bord Leirdal is mijn nieuwsgierigheid weer gewekt. Niet alleen door de roestige brug, maar ook door het weggetje naar boven. Deze is al gaaf. Verderop kom ik weer een gravelpad tegen. Waar gaat die naar toe? Naar de gletsjer verderop? Nee, deze was doodlopend. En bij die kruising dan? Een gesloten verklaringsbord heb ik niet gezien toen ik een oogje dicht kneep😉 we rijden naar boven. Zondag, er zal vast niemand aan het werk zijn. Goed begaanbaar pad wat uiteindelijk weer doodloopt. De wegen bouwers hadden de gravel op vermoed ik. Maar het uitzicht was wel een reden om te stoppen. Dit is het Noorwegen waarvoor je reist. Geen toeristen. Heerlijke rust en kalmte en op de achtergrond het gekletter van een waterval wat erg rustgevend is hier. Zelfs mijn reisgenoot besluit even van de rust te genieten en gaat zich er even bij liggen. Ik kon hem niet meer tegenhouden toen ik de regenbroek uit aan het doen was en mijn voet op het rechter voetsteuntje plaatste.... eigenschuld dikke bult. Het moest ook een keer gebeuren. Of had dit met Karma te maken omdat ik het bord voorbij reed? Nou ja, als dat alles is.......ik pak de bagage eraf en help mijn vriend overeind.
Het "probleem" zit hem in de zijstandaard. Thuis had ik er een groter plaatje ondergezet en dikker. Hij stond mij iets te scheef. Maar nu met volle bepakking staat hij weer net te recht doordat hij iets in zijn vering zakt. Ik heb tot nog toe goed opgelet dat de standaard in een klein kuiltje stond en dit dus voorkwam...
Helaas. Nu niet. Gelukkig geen stukken en geen gewonden.

Een Esso tankstation verschijnt aan de horizon. Het is Alltid åpen en er staan borden aan de straat van Grillpølse. Niet dat ik daar al zin in heb. Maar ik ga kijken wat de pot hier schaft. Een broodje gezond hoor ik in de vitrine roepen: "haal me hier uit, het is hier zo fris". Het eerste broodje dat hier NL spreekt, maar dat zal niet lang duren voordat dit broodje tragisch zijn eindbestemming bereikt🤤

Hijgend en puffend klim ik de berg op bij een volgend uitzichtspunt. Wat en hoe dan? Bijzonder mooi en weer een heerlijk stuk weg. Uitkijkend over het dal vraag ik me af hoe iemand dit wegennet ontworpen moet hebben.

Ik zie een gletsjer die op loopafstand van de weg bereikbaar is. Deze kans laat ik niet schieten. Ik kan nu echt gletsjerijs aanraken. Mijn taak volbracht hebbende hoor ik op de berg mijn reisgenoot roepen: en ik dan? Ik neem de tijd om de situatie te bekijken en vind een begin van een weggetje naar beneden. Dat stuk moet kunnen. Maar dan? Ondertussen komt een Audi uit Nederland aanrijden die dapper en stoer haaksom de afdaling inzet en keert. De man stapt uit en kijkt net als mij rond. Ik begin het gesprek met: Mooi hier he. En krijg een bevestiging. Met de man loop ik terug naar onder. Hij is voor zijn vrouw en kind opzoek naar een kampeerplaats hier. En we bedenken of het haalbaar is om naar beneden te rijden met de motor. Zij komen van de plaats Bergen af. En van thuis uit: Maastricht. Dit minse neet, kome veer hie in Noorwegen kumse emus oet Venlo tegen🤪🤔🤨 het paar besluit verder te kijken voor een plek. Waardoor ik ook besluit verder te rijden. Één keer de motor neerleggen is meer dan genoeg. En verderop mosten der nog mier te zeen zien. We wensen elkaar een goede trip en gaan verder

We rijden na de ontmoeting met de gletsjer verder. Even flink remmen voor een uitnodigend gravelpad links. Daar gaan we weer. Helaas niet de gletsjer die ik hoopte en ook niet het topje van de ijsberg. Maar wel hoog. Hoe bedenk je het om daar een mast neer te zetten?

Dit is nu echt zo'n dag waarover je eigenlijk niet naar huis kunt schrijven, zo mooi. Zoekend naar een kampeerplek schiet ik rechtsaf weer een weg naar boven op. Helaas geen kampeerplek. Maar wat een traktatie eind van de dag. Een afdaling van 18% met de ene haarspeld na de andere. Dat was niet helemaal mijn planning. Maar oke. De bus met toeristen voor mij moet het zweet tot in een plek hebben gevoeld waar geen zonlicht komt. Dat ging ook maar net allemaal. Deze pas komt weer uit bij de tunnel waar ik net doorheen ging. Dan nog maar een keer. Zou de rest ook nog zo mooi worden?

Ik zet mijn tent vast op op de wildkampeerplaats die ik na lang zoeken gevonden heb in een bos. Gezien de tijd niet meer te kritisch zijn nu en laat het water vast koken voor de pasta. Ondanks de honger moest ik worstelen om de inhoud van het pannetje soldaat te maken. Bijna net zo'n worsteling als net de laatste keer keren op een helling met erg veel en erg los grind. Poe....
Nog even de afwas doen, bed klaar maken en zorgen voor een kampvuurtje

Een bijzondere dag om in herinnering mee te dragen. 258 km en de dag is weer om. Hopelijk een goede nacht rust hier en morgen fris en fruitig op naar Trolltunga